Należy pamiętać, że opisując walutowy przelew zagraniczny potrzebujemy odrobinwięcej danych niż w przypadku przelewu krajowego. W przypadku specyficznych serwisów, takich jak PayPal, wystarczy podać adres e-mail. Korzystając z przekazu pocztowego, gotówkę odbierzemy tylko po podaniu specjalnie wygenerowanego hasła/kodu oraz okazaniu dowodu osobistego lub (ewentualnie) innego dowodu tożsamości. Taki sposób weryfikacji wykorzystują firmy takie jak Western Union czy MoneyGram.

Pamiętajmy jednak, że nadal najpopularniejsze są tradycyjne przelewy walutowe. Ich kompleksowy opis znajdziecie pod tym adresem.

Dokonując tego typu płatności będziecie potrzebowali kilku dodatkowych danych, które pozwolą Wam na wysłanie pieniędzy. Jeżeli wiecie, że transakcja nie będzie jednorazowa (istnieje bowiem możliwość transakcji bez rejestracji, chociaż po wymienieniu podobnej ilości danych co przy rejestracji), to warto zdecydować się na założenie konta użytkownika. Dzięki temu będziecie podawać jedynie walutę, wysokość kwoty oraz kraj odbioru przelewu. Jeżeli jednak zdecydujecie się na transfer pieniędzy bez rejestracji, to każdorazowo będziecie zmuszeni do podawania danych odnośnie zlecenia i odbioru przelewu.

Kod BIC/Swift – czym jest i jak go znaleźć?

Jest to unikalny numer, będący kombinacją liter i cyfr. Używa się go przy dokonywaniu transakcji międzynarodowych i pozwala on na zidentyfikowanie odpowiedniej instytucji finansowej (każda z nich posiada odpowiadającą jej kombinację). Informacje na temat kodu BIC/Swift znajdziecie w wielu miejscach, jednak aby mieć pewność co do skopiowania odpowiedniej kombinacji, najlepiej zapoznać się z listą zaprezentowaną na stronie organizacji SWIFT lub na łamach serwisu konkretnego banku. Co ciekawe, niektóre portale nie wymagają już podawania kodu SWIFT – posiadają jego aktualną wersję w swoich zasobach.

Numer IBAN

Numer IBAN to międzynarodowy standard wykorzystywany w numeracji kont bankowych. Często nazywany jest również „Międzynarodowym Numerem Rachunku Bankowego”. Został stworzony po to, aby ustalić wzorzec obowiązujący dla wszystkich instytucji bankowych z całego świata podczas dokonywania transakcji międzynarodowych. Składa się z kodu kraju, ograniczonego do dwóch liter, po którym następuje ciąg cyfr określających numer rachunku.